اثربخشی مهارت های مثبت اندیشی بر بهبود رابطه پدر جانباز و دختر وی

چکیده اهداف: کناره گیری عاطفی و هیجانی پدر جانباز از فرزندانش در کلیه مراحل رشد روانی آنها، به طور مکرر و مستمر آنها را در معرض فشارها و ضربات روانی قرار می دهد که باعث کاهش کیفیت زندگی آنان می شود. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی مهارت های مثبت اندیشی بر بهبود رابطه والد فرزندی دختران مقطع متوسطه خانواده جانبازان انجام شد. مواد و روش ها: در این پژوهش تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل، 30 دانش آموز دختر مقطع متوسطه خانواده جانبازان شهر اصفهان در سال تحصیلی 95-1394 به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شده و به روش تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسش نامه ولی فرزندی (فرم پدر) بود. آزمودنی های گروه آزمایش، آموزش مهارت های مثبت اندیشی را طی 8 جلسه 60دقیقه ای دریافت کردند، ولی گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. پس از اجرای جلسات آموزشی، پس آزمون برای هر دو گروه اجرا شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss 16 و آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: در مرحله پس آزمون، میانگین نمره رابطه ولی فرزندی در گروه آزمایش (71/18± 66/107) به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل (40/11±53/96) بود (05/0p<). نتیجه گیری: آموزش مهارت های مثبت اندیشی می تواند بر بهبود رابطه والد فرزندی دختران نوجوان خانواده جانبازان موثر باشد. کلیدواژه ها: